
Manufactuur Expo., originally uploaded by Pim Rakers.
Kom ook langs bij de opening of daarna. Maar kom wel voor 1 november, dan is het alweer voorbij!
eindexamen art & communication design
Kom ook langs bij de opening of daarna. Maar kom wel voor 1 november, dan is het alweer voorbij!
Dat was het dan. Deze blog is voorbij... Althans, voor het schoolige gedeelte. Mijn boek is klaar en te koop. Ik had er elf laten drukken en daar ben ik nu (bijna) doorheen. De mensen die ook een boek willen, maar achter het net vissen voor de eerste druk, daarvoor start ik een tweede druk sessie. Hun e-mail adressen zijn verzameld en ik kan iedereen dus gemakkelijk op de hoogte houden.
Zo ik durf een paar spreads al te laten zien. De rest staat nog iets te hard in de stijgers en verschilt eigenlijk ook niet heel veel qua ontwerp van deze spreads. Het boek is vrij sec, maar dat mag de pret niet drukken, want de foto's zorgen voor de jus.
Tussen al het ge-InDesign door help ik Nicki nog met haar werkschouw van het eerste jaar die ze dinsdag heeft. Voor Hans Hovy moest ze een sculptuur maken die je belete de ruimte te verlaten. In dit geval in een stijl van een droom waarin je niet weg kunt lopen. Even snel op de AKI gefotografeerd.
Binnen 4 jaar is het Nederlandse sociale netwerk Hyves uitgegroeid tot één grote gonzende gemeendschap met meer dan 5 miljoen gebruikers. Al deze gebruikers stellen vrijwillig en voor iedereen ter wereld hun muzieksmaak, merken voorkeur, maar ook eventueel sexuele geaardheid en allerlei andere persoonsgegevens ten toon. Tegenwoordig weten ook allerlei instanties hun weg te vinden naar deze digitiale databanken. Zoals de Belastingdienst of de Politie of je nieuwe werkgever die even je naame ‘Googlet’ om te kijken wat er over je te vinden is op internet. Op Hyves kun je meteen zien hoeveel en wat voor vrienden een persoon heeft, wat voor problemen, ideologieën of meningen deze persoon heeft over bepaalde zaken. Als hij of zij zich aanmeld bij Hyves met namen als “Muggen zijn kut!”, “Anti Dierenleed” of “Help Madeleinde vinden” geven die een erg persoonlijk beeld van iemands meningen of overtuigingen. Je kunt dus tegenwoordig via een paar muisklikken al behoorlijk veel over iemand te weten komen en Hyves is dan natuurlijk een mooie poel waar allerlei facetten van een persoon worden weergegeven en door diegene zelf zijn ingevuld. Het is namelijk niet zo dat je dit allemaal niet in de hand hebt. Sommige mensen hebben een zeer uitgebreid profiel met blogs, foto’s, filmpjes en houden deze ook actief bij. Anderen hebben 3 vrienden op Hyves en verder niets ingevuld op hun profiel. Het kan allemaal en samen maken ze het hele Hyves netwerk. Wat opvalt is dat er onder de gebruikers -waarvan het gros tussen de 15 en 25 jaar oud is- een aparte soort van beeld- en taalgebruik ontstaat. De wijze van fotograferen voor hun eigen profielfoto’s of de mix van spreektaal en sms-taal die vaak wordt gebruikt om vrienden een ‘krabbel’ te sturen, zijn daar duidelijke voorbeelden van. Zo zijn er de typische foto’s die gemaakt zijn in een spiegel. Soms zelfs met flits waardoor de halve foto overbelicht is en de persoon erop soms onherkenbaar maakt. Krabbels worden gevuld en opgevrolijkt met smiley’s en andere emoticons. Soms bestaat een bericht zelfs enkel en alleen uit deze kleine emotie verbeeldingen. Al deze gegevens wil ik zichtbaar maken door middel van ee boek dat hoofdzakelijk bestaat uit beeld. Her en der zal het mogelijk wel worden ondersteund door tekst, maar de foto’s en beelden zullen de boventoon voeren. Ik wil op deze manier de kijker inzicht geven in die verschuiving die er momenteel plaats vind op het gebied van beeld- en tekstgebruik op Hyves. |
In de eerste expositieruimte wordt een film getoond: The Duellists. In de film volg je twee freerunners (Parkour) door een winkelcentrum van Manchester. Overal wordt ons leven vastgelegd door camera’s die in openbare ruimtes hangen. Het Engelse collectief MediaShed heeft op een leuke manier gebruik weten te maken van dit gegeven. Met behulp van een goedkope videoontvanger infiltreert MediaShed de open videosystemen en weet zo de camera’s te hacken. Ze creëren zo hun eigen televisiestudio’s in gebouwen, straten en winkelcentra, wat leidt tot zeer verrassende resultaten. De regisseur David Valentine had tijdens het regisseren van de film de beschikking over 160 beveiligingscamera’s in het winkelcentrum. De film is zeer de moeite waard, ook als je geen liefhebber van parkour bent. Saskia Hoogerhuis |